Sportrusten

Een reactie op een artikel van de ProRun redactie genaamd “Wat is Sportrusten? En wat vind jij er van?” en dan met kleine letters er onder “Wat is Sportrusten? Is het wel wat voor echte lopers?”.

Tsja, wat zal ik zeggen. Als je kijkt naar atletiek, het hardlopen in het bijzonder en dan het summum van de wedstrijdsport neemt. Dan kom je al snel uit bij de Olympische spelen. En laat nu net het motto van die Olympische beweging zijn: “citius, altius, fortius”. Dit betekent “sneller, hoger, sterker”. Dus tot het maximale gaan qua streven en dat staat dan mooi haaks op het zogenaamde sportrusten. Lekkere korte loopjes, niet te lang. Je bereid je voor op een wedstrijd, maar wilt/kunt de effort ervoor niet leveren door een gebrek aan tijd, conditie etc. Dus wel die marathon willen lopen, maar niet ervoor trainen. Dat is natuurlijk wel raar. Een wedstrijd is eigenlijk alleen om te kijken of je training goed is gegaan, of er progressie in zit. Dat meet je met een wedstrijd. De wedstrijd is dus niet het doel op zich.

Lekker makkelijk om zo te oordelen als je eigenlijk niet weet waar je het over hebt. Nou ben ik altijd vrij stellig geweest in mijn mening geven en deze heb ik in het verleden ook vaker verkondigd over sportrusten.  Maar is dit wel terecht dat oordelen of misschien sterker veroordelen. Nee vond ik eigenlijk niet, dus in het voorjaar van 2019 begon ik toch stiekem wat te lezen over sportrusten en ging ik te rade bij iemand die bij mij traint op de klassieke manier. Zij was namelijk ooit begonnen met hardlopen en trainen voor een marathon op basis van sportrusten. Een ervaringsdeskundige zo te zeggen. Na flink wat vragen van mijn kant begon ik toch wel enthousiast te worden en eerlijk gezegd, de atlete ook wel. Ze had na een viertal marathons op een klassieke manier getraind te hebben bij mij ook wel weer eens zin in wat anders.

Maar goed, het volgende probleem. Je moet gaan trainen op basis van hartslag. Dat is niet handig. Heb ik als Stryd coach net iedereen helemaal het hoofd gek gemaakt om op wattage te gaan trainen en kom ik aan met hartslag. Gelukkig kun je die redelijk met elkaar vergelijken. Een omslagpunt is een omslagpunt tenslotte. Dus daar zou een mouw aan te passen moeten zijn. Na wat telefonisch onderhoud met Mr. Sportrusten himself kwam ook Koen tot de conclusie dat het eigenlijk wel mogelijk moest zijn om de intensiteit van de marathon hartslag om te rekenen naar wattage en hierop te trainen. Het hele sportrusten schema (incl. testloopjes) heb ik vervolgens omgeschreven richting wattage en zijn de trainingen gestart. Misschien heb ik Koen wel getriggerd op een of ander manier, want zelf gebruikt hij sinds het najaar van 2019 zelf ook een Stryd.

En zo begon het 100 dagen schema. Noeste arbeid, testlopen, vogels kijken en na 100 dagen de marathon. In dit specifieke geval Berlijn 2019. En het resultaat?

Een dik PR van 10 minuten.

Een aantal mensen binnen mijn trainingsgroep wilden dit ook wel, dus gingen vol aan de slag met hun sportrusten schema. Maar zoals je waarschijnlijk wel door hebt zijn de trainingen allemaal wel korter, maar niet makkelijker, het is toch wel een intensiteit hoger dan het standaard gepolariseerd trainen.

De samenvatting van het verhaal. Niet te snel oordelen over zaken die je niet weet. Gewoon ervaren en je mening vormen en ook vooral niet bang zijn om af en toe wat anders te proberen. Is het wat voor echte lopers? Ja natuurlijk joh.

Heb je interesse in trainingsbegeleiding ook in combinatie met sportrusten, neem dan gerust contact met me op.

Dit artikel is ook verschenen in de ProRun.